Ο Κόλαφος του συστήματος Υγείας της Δυτικής Μακεδονίας

Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου

Προς την : 3η Υγειονομική Περιφέρεια Μακεδονίας, Γενική Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας-Τμήμα Πρόληψης και Προαγωγής της Υγείας,
Πρός όλους τους αρμόδιους φορείς σε θέματα Υγείας


Αγαπητοί,

Δεχόμεθα ότι μέσα στη δίνη των άσχημων πολιτικοοικονομικών εξελίξεων της χώρας το σύστημα Υγείας βρίσκεται υπο μερική κατάρρευση . Δυστυχώς τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει μάρτυρες των ανόητων και δη ανάρμοστων συμπεριφορών των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών. Ένας ευαίσθητος τομέας θα έπρεπε να χρήζει ιδιαίτερης σημασίας και συμπεριφοράς από όλους μας και περισσότερο από εσάς που εκπροσωπείτε όλους εμάς τους κατοίκους της Δυτικής Μακεδονίας. Το κράτος δεν μπορεί να βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο με τους πολίτες του ιδιαίτερα σε ευαίσθητα θέματα όπως αυτό της Υγείας. Ίσως για αυτό θα πρέπει να αναλογιστείτε το βάρος των ευθυνών που βρίσκετε στους ώμους σας, δικαίως, εφόσον έχετε επιλέξει τις θέσεις αυτές.

Τις τελευταίες ημέρες αντιμετώπισα μια δύσκολη κατάσταση για την οικογένεια μου. Στις 6/3 και γύρω στις 12.00 επισκέφτηκα το Μαμάτσειο Νοσοκομείο Κοζάνης ζητώντας να μάθω αν υπάρχει Παιδίατρος λόγω ενός έκτακτου περιστατικού σε μέλος της οικογένειας μου. Με λύπη έμαθα οτι δεν υπάρχει αλλά η μόνη εναλλακτική λύση ήταν αυτή του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου Πτολεμαϊδας και ενώ μπορούσε να με εξυπηρετήσει  ο ΩΡΛ του Νοσοκομείου έστω για να με ενημερώσει για τη σοβαρότητα της κατάστασης του γιού μου οι νοσοκόμες με ανέφεραν οτι δεν θα με δεχτει ο γιατρός αν πρωτίστως δεν πάρω διάγνωση από Παιδιατρο.  Μιας και υπήρχε δυσκολία στην μετακίνηση μου επέλεξα να δώσω αναλγητικά και να δω πως θα πάει η κατάσταση του παιδιού μέχρι την επόμενη ημέρα,  που ήταν εργάσιμη και που μπορούσα να επισκεφτώ των ιδιωτικό μου γιατρό. Δυστυχώς η κατάσταση του παιδιού χειροτέρεψε μέσα στις επόμενες ώρες και με έντονο πόνο σε συνδυασμό με κλάμα του γιού μου επισκέφτηκα ξανά το Νοσοκομείο και ομολογώ με έντονη τη διάθεση της αντιπαράθεσης. Η απαίτηση μου ήταν να μάθω με ποιο σκεπτικό, δικαίωμα ή ότι άλλο νομίζετε θα αρνηθεί ένας δημόσιος λειτουργός να μην εξετάσει τον γιό μου. Η γιατρός που βρισκόταν εκεί με έντονο τρόπο μου ανέφερε οτι δεν μπορεί να τον φωνάξει γιατί δεν θα δεχτεί να εξετάσει το παιδί αν και ζητούσα επίμονα να μάθω το γιατί απάντηση δεν πήρα, αν και οφείλω να αναφέρω οτι οι νοσοκόμες ήθελαν να τον πάρουν τηλέφωνο να ενημερώσουν για την κατάσταση που υπήρχε. Όταν λοιπόν της είπα οτι δεν υπάρχει τρόπος μετακίνησης ή οικονομικής δυνατότητας τότε πήρα την πιο αγενή απάντηση: "Δεν μπορω να κάνω τίποτα άλλο σας είπα κυρία μου ποιές ειναι οι επιλογές σας".

Μετά από την όλη αυτή την κατάσταση και μη μπορώντας να κάνω οτιδήποτε άλλο μετέφερα το παιδί στο Μποδοσάκειο Νοσοκομείο Πτολεμαϊδας που με εξυπηρέτησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο καθώς διαγνώστηκε ότι το παιδί πάσχει από Ωτίτιδα από την Παιδίατρο. Όταν ανέφερα το γεγονός που συνέβη στην Κοζάνη στην Παιδίατρο δεν μπορούσε να πιστέψει ότι δεν ενημερώθηκε ο αρμόδιος γιατρός για την εξέταση του παιδιού και ταλαιπωρήθηκε ενώ μπορούσε να γίνει διάγνωση εδώ.

Και διερωτώμαι.... Ποιοί είναι αυτοί που αποφασίζουν τελικά αν ένα περιστατικό είναι επείγον; Γιατί δεν κλήθηκε ο γιατρός στο Νοσοκομείο εφόσον εφημέρευε; Ο/Η γιατρός σύμφωνα με τις νοσοκόμες εφημέρευε, βρισκόταν όμως στον χώρο του Νοσοκομείου; Κι αν θεωρήσουμε οτι δεν ήταν ένα σοβαρό περιστατικό ποιός ο λόγος άρνησης από την γιατρό να ενημερώσει τον αντίστοιχο συνάδελφο της;

Αγαπητοί-ες Κύριοι-ες, δεν σπούδασα Ιατρική για να μπορώ να κάνω διάγνωση αντιθέτως η ειδικότητα που πρεσβεύω δεν έχει να κάνει με τη ζωή ενός ανθρώπου αλλά σίγουρα δεν θα είχα το δικαίωμα της άρνησης. Σίγουρα η ανάρμοστη συμπεριφορά της γιατρού δεν μου δίνει άλλη επιλογή από την απαίτηση μου να απαντηθεί εγγράφως το ερώτημα μου και επιφυλάσσομαι για κάθε νόμιμο δικαίωμα μου εντός των ημερών που θα αποταθώ για αίτημα απάντησης από την αρμόδια υπηρεσία.

Προς όλους τους υπεύθυνους φορείς αυτό που έχω να πω είναι οτι ΑΠΟΤΥΧΑΤΕ να μας εκπροσωπήσετε. Είτε θα επιλέξετε να έρθετε σε ρήξη για τα θέματα που μας απασχολούν είτε καλό θα ήταν να παραιτηθείτε!

Με εκτίμηση,

Χρυσοχοϊδου Νούλα

Msc Οικονομολόγος

Καθηγήτρια