Chrysochoidou Noula

Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου Όσο κι αν θέλουμε να παραμένουμε αισιόδοξοι, η ζωή μας έχει δείξει και συνεχίζει να μας δείχνει πως οι παραμυθένιοι έρωτες ίσως να υπάρχουν αποκλειστικά… μόνο στα παραμύθια ή έστω στις χολιγγουντιανές ταινίες του σινεμά. Και τότε έρχονται ιστορίες σας αυτές και κάνουν τη ζωή μας άνω κάτω, μας δίνουν δύναμη να πιστέψουμε ότι ήρθε και η δική μας η σειρά να τις ζήσουμε. Γι΄αυτά τα ρομάντζα ζούμε άλλωστε.... Όλα αυτά τα χρόνια, άλλες φορές έχω ακούσει ιστορίες κι άλλες τόσες έχω διαβάσει, που προσποιούμαι ότι θα μπορούσε να είναι η δική μου ιστορία αγάπης, έρωτα και πάθους! Ποιος θα περίμενε ότι ένα πρωινό σαν κι αυτό θα έγραφα και τη δική μας....

Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου Είναι πολλές φορές που ακούς λέξεις από αγαπημένα πρόσωπα που πληγώνουν όλο σου το είναι... Είναι στιγμές που θέλεις να γυρίσεις τον χρόνο και να κάνεις άλλες επιλογές από αυτές που έκανες στο παρελθόν σου... Είναι εκείνα τα δύσκολα μονοπάτια της ζωής που διάλεξες ν' ανέβεις χωρίς να σε κρατάει κανείς...

Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου Είναι από εκείνες τις στιγμές που θέλεις να χαθείς μέσα στο πλήθος. Είναι από εκείνες τις στιγμές που νομίζεις ότι το μόνο που σε κρατάει στη ζωή είναι η αναπνοή σου. Είναι πολλά αυτά που ζω τις τελευταίες ώρες, είναι ο πόνος μου μεγάλος, μα μεγαλύτερη η οργή μου. Έζησα την κακοποίηση μου, έζησα τον "βιασμό" της ψυχής μου, μα ξεριζώθηκε η καρδιά μου όταν έκλεψε το νόημα της.

Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου Συναισθήματα, σκέψεις και ψίθυροι μέσα σε ένα δωμάτιο 2 επί 2 και αναρωτιέσαι "Πόσο πουλήθηκες;"...."Πόσο κόστισε η ψυχή σου;",...."Πόσο σε αποτίμησε η ζωή;" Είσαι έτοιμη να τσιρίξεις, να βγείς έξω να φωνάξεις, Μ΄ΑΚΟΥΤΕΕΕΕΕ;;;;; Είμαι εγώ εκείνη, είμαι εγώ η προδωμένη ψυχή που σκότωνε μια ζωή και πέταξε με τόσο ευκολία στον δρόμο, ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΜΕ!!!Κόσμε, κοίτα το άδειο από συναισθήματα κουφάρι μου !Πονάω!!!!!!!....βουβά λόγια μα η δύναμη τους τεράστια! 

Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου Καθώς πνίγεται η πόλη μες τις στάλες της βροχής νιώθω έρημη και μοναχή. Και δωσ΄του η καταιγίδα να δυναμώνει και ν΄ακούγονται βροντές κι αστραπές. Μοιάζει να μην είναι η δική μου η ζωή, φαντάζει ένα όνειρο απύθμενο, ένα σκοτάδι δίχως να βρίσκει το φώς του. Και λείπεις...λείπεις πολύ, μονάχα η σκέψη μου είναι μαζί σου. Λείπει εκείνο το βράδυ, εκείνο το ξημέρωμα που κοιμήθηκες στο πλάι μου. Ένα βαθύ όνειρο ήταν αγάπη μου, μέσα στον τεράστιο ύπνο της ζωής.

 Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου Για μια φορά η συγγραφέας θα προδώσει την ηρωίδα της. Για μία και μοναδική φορά θα κλέψει μέσα απο τις λέξεις της Ναυσικάς, την ιστορία της και θα διεκδικήσει την κάθε δική της στιγμή. Μια ιστορία με χίλιες και μία νύχτες ατελείωτου έρωτα και λαθών με ένα μονάχα εμπόδιο, μια κοινωνία ολόκληρη αντιμέτωπη με τα δικά της θέλω. Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από τον έρωτα που ένιωσα, την δική σου αγάπη, όταν ξεδιψούσες τα δικά μου χείλη με την δροσιά που πρόσφεραν τα δικά σου. Δεν υπάρχει πιο αψεγάδιαστο συναίσθημα, που ακόμα και το χειρότερο κάρμα να έχουν οι ψυχές σας και τις πιο άλυτες εξισώσεις να σου δίνει ένα αποτέλεσμα με τις πιο *άριστες-άρτιες λύσεις.  Έζησα χίλιες και μία νύχτες δίπλα σου, αγάπησα το κάθε κύτταρο του κορμιού σου, ταξίδεψα σε παραμυθένια όνειρα κρατώντας το δικό σου χέρι, ερωτεύτηκα τις λέξεις που έβγαιναν απο τα χείλη σου ... μα(!)....ότι κι αν έκανα, ότι κι αν άλλαξα δεν ήσουν ποτέ ευχαριστημένος, αφαίρεσες τα "δικά μας&qu

Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου ...Είμαι νεκρή μέσα μου.... Δεν θυμάμαι πότε το ένιωσα, πότε έκλεψες την τελευταία μου ανάσα, πότε πήρες στα χέρια σου του κορμί μου και το μετέφερες στην τελευταία του κατοικία. Μαύρα κοράκια περιτριγυρίζουν την ψυχή μου, τα έστειλες να ξεσκίζουν την σάρκα μου μέρα με τη μέρα, ήταν οι δικοί σου απεσταλμένοι που έσερναν το άψυχο κουφάρι μου μες τους δρόμους ποδοπατώντας με. Έκλεισες έναν κύκλο της άμοιρης ζωής μου αγαπημένε μου.