Θεωρία του αντιπαραδειγματισμού: Χίλιες και ΜΙΑ νύχτες ατελείωτου έρωτα

 Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου

Για μια φορά η συγγραφέας θα προδώσει την ηρωίδα της. Για μία και μοναδική φορά θα κλέψει μέσα
απο τις λέξεις της Ναυσικάς, την ιστορία της και θα διεκδικήσει την κάθε δική της στιγμή. Μια ιστορία με χίλιες και μία νύχτες ατελείωτου έρωτα και λαθών με ένα μονάχα εμπόδιο, μια κοινωνία ολόκληρη αντιμέτωπη με τα δικά της θέλω.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από τον έρωτα που ένιωσα, την δική σου αγάπη, όταν ξεδιψούσες τα δικά μου χείλη με την δροσιά που πρόσφεραν τα δικά σου. Δεν υπάρχει πιο αψεγάδιαστο συναίσθημα, που ακόμα και το χειρότερο κάρμα να έχουν οι ψυχές σας και τις πιο άλυτες εξισώσεις να σου δίνει ένα αποτέλεσμα με τις πιο *άριστες-άρτιες λύσεις.  Έζησα χίλιες και μία νύχτες δίπλα σου, αγάπησα το κάθε κύτταρο του κορμιού σου, ταξίδεψα σε παραμυθένια όνειρα κρατώντας το δικό σου χέρι, ερωτεύτηκα τις λέξεις που έβγαιναν απο τα χείλη σου ... μα(!)....ότι κι αν έκανα, ότι κι αν άλλαξα δεν ήσουν ποτέ ευχαριστημένος, αφαίρεσες τα "δικά μας" και έπλασες μια καινούργια ιστορία με λέξεις φτιαγμένες από φωτιά και σίδερο με τα "δικά σου".

Ήξερες ότι θα μ'  έκαιγαν, ήσουν τόσο σίγουρος γι΄αυτό και δεν έκανες ούτε ένα βήμα πίσω.  Δεν έμαθες όμως ποτέ τι σημαίνει όλο αυτό που ζήσαμε μαζί. Κάρ-μα λέγεται στα σανσκριτικά και ετυμολογικά η λέξη "καρ" σημαίνει δράση και η λέξη "μα" σημαίνει αποτέλεσμα. Κι αν υπήρχε δράση δεν υπήρχε αντίδραση αγάπη μου.  Αυτό συμπέραναν τα δικά μου μάτια. Και τραγούδησα για εσένα ατελείωτες φορές...Και έκλαψα άλλες τόσες... Κι αν προσπάθησα να γελάσω τον Θεό Έρωτα, εκείνος με εκδικήθηκε με διαφορετικό τρόπο. Με έβαλε σε έναν κυκεώνα συναισθημάτων, με "βίαζε" καθημερινά ψιθυρίζοντας στ΄αυτί μου το όνομα σου, μου έστελνε το άρωμα σου να ξυπνάει κάθε κύτταρο του κορμιού μου, μου έλεγε ιστορίες γλυκές, παραμυθένιες, με εσένα παλικάρι στο άσπρο σου άλογο κι εμένα πριγκήπισσα να περιμένω τις σταγόνες οξυγόνου μέσα απο τα χείλη σου, σκούπιζε τα δάκρυα μου κάθε φορά που με πλήγωναν οι λέξεις σου, κι ας ήξερε οτι όλο αυτό είναι έρωτας και άγάπη με αυτοκαταστροφικές συνέπειες, αλλά δεν δυσκολεύτηκε να με αποτελειώσει με τα βέλη του πνίγοντας τα πνευμόνια μου με το δηλητήριο σου, γεμίζοντας τα με το αίμα της καρδιάς μου...δεν μ΄άφηνε ν΄αναπνεύσω δίπλα σου, δεν μου άφησε κανένα περιθώριο να κάνω πίσω, να προστατευτώ!

Κλαίω κάθε μέρα καταριόντας την ώρα και την στιγμή που σ΄άφησα να κοιτάξεις μέσα από τα μάτια της ψυχής μου. Ουρλιάζω τις νύχτες από πόνο, ικετεύω να ξεφύγω από τα δίχτυα σου που περιέπλεξαν την ζωή μου, παρακαλώ κάθε μέρα να διαγράψει από τη μνήμη μου το κάθε σημάδι που άφησες στο κορμί μου. Μάταια όμως. Παραδόθηκα σαν ανόητη στα χέρια σου ένα Σάββατο βράδυ, δεν σε πολέμησα, δεν οπλίστηκα...τα έδωσα όλα κι αυτό πληρώνω σήμερα.  Ένα ατελείωτο χρέος στην άβυσσο του έρωτα...γιατί σ΄ερωτεύτηκα, γιατί σ΄αγάπησα πολύ!!!

Τι κι αν έλεγαν οτι θα γυρίσεις μια μέρα στην αγκαλιά μου. Τι κι αν περίμενα ένα μήνυμα σου όλη μέρα. Εσύ είχες φύγει..... Είχες πάρει άλλο μονοπάτι και μ΄αφησες μονάχη να γυρίσω πίσω.  Έσβησες τα φώτα του ονείρου προδίδοντας με. Δεν έκανα εγώ αυτή την επιλογή αλλά ΕΣΥ! Ήταν άραγε δική σου η προδοσία  ή επέλεξες τις φωνές των γύρω σου;;; Δεν θα μάθω ποτέ. Δεν το θέλω άλλωστε, γιατί θα με πληγώσει περισσότερο η απάντηση σου. Μα αυτό που δεν σου είπα ποτέ είναι οτι με πλήγωσαν περισσότερο τα ψέμματα σου που διαπίστωσα ένα άλλο βράδυ...εκείνο το βράδυ δεν σου το είπα, ίσως γιατί περίμενα τη δική σου ειλικρινή απάντηση. Αλλά δεν την άκουσα ποτέ κι ας έκανα πέρα αυτές τις σκέψεις λέγοντας στον εαυτό μου οτι κάποια στιγμή θα είχες το θάρρος να τις αντιμετωπίσεις. Αυτό ήταν το δικό μου λάθος. Αυτό!!!!

Μια ολόκληρη κοινωνία αντιμέτωπη στα δικά μας αισθήματα...

Μια ψυχή να καίγεται...

Ένας έρωτας να χάνεται....

Κι εσύ να βαδίζεις νέα μονοπάτια....

Δεν θα γυρίσω να κοιτάξω πίσω. Δεν θέλω να σε δω....Δεν ξέρω αν υπάρχουν λέξεις να ψιθυρίσω.... Πρόδωσες ότι είχα μέσα μου για ΄σενα, με "χτυπούσες" κάθε μέρα με κάθε σου σιωπή...Δεν κατάλαβες ποτέ τι ένιωσα, τη ζήταγα, τι περίμενα...Απομακρύνθηκες από εμένα, υποθέτω οτι φοβήθηκες όλα αυτά που ένιωσες κι εσύ. Είμαι σίγουρη ότι τα αισθάνθηκες το ίδιο έντονα, αλλά δεν είχες την δύναμη της θέλησης. Αυτής της θέλησης να είμαστε δύο σώματα, μία ψυχή, ένας έρωτας...Δικά μας όλα, δικά μας τα θέλω μας, δικά μας τα δάκρυα μας ή μάλλον τα δικά μου. Γιατί τα ξεγύμνωσα μπροστά σου, γιατί έκοψα όλους εκείνους τους δεσμούς που μ΄ενωναν με εσένα, γιατί ονειρεύτηκα και δεν είχα την δύναμη να σου πω το όνειρο μου, ήταν το δικό μου όνειρο για τους δύο μας. Πόνεσα πολύ που το έχανα, νευρίαζα που δεν μπορούσα να το φωνάξω, ζήλεψα το κάθε ένα πρόσωπο δίπλα σου που μπορούσε να σε αγγίζει κι εγώ να μην μπορώ. Φυλακισμένη σε μια φυλακή με δέσμιους μου μια ολόκληρη κοινωνία.

Νομίζεις όμως πως οι κακές επιλογές μπορούν να σε λυτρώσουν; Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που κάποια στιγμή θαύμαζες έχουν κάνει πολλά λάθη στη ζωή τους και το μόνο που επιθυμούν είναι να ξεχάσουν αυτό τους το παρελθόν; Έχουν πονέσει πολύ, έχουν προδοθεί περισσότερο, τόσο πολύ που έχασαν το μέτρημα, έχουν αγαπήσει τους γύρω τους, αυτούς που τους κακοποιούσαν καθημερινά, έχουν εξευτελιστεί ενώ δεν μπορούσαν να επιλέξουν τους φίλους τους γιατί απλά έπρεπε να τους επιτρέψουν να είναι γύρω τους. Ανθρώπους που εσύ ούτε θα πλησίαζες. Ανθρώπους βαμπίρ που πίνουν το αίμα σου.  Αναρωτήθηκες ποτέ ότι για τους ίδιους δεν ήταν εύκολος ο δρόμος που βαδίζανε; Σκέφτηκες ότι δεν γνωρίζεις τις δικές τους σκοτεινές φάσεις και τα στάδια που έζησαν κι ας θέλουν να τα ξεχάσουν όλα, κι ας είναι δύσκολο γι΄αυτούς; Μόνο που την αξία των ανθρώπων δεν την έμαθα από "καλούς" ανθρώπους αλλά από αυτούς που δεν θα ήθελες ποτέ δίπλα σου. Εκτίμησα την καλοσύνη μέσα από τους "κακούς" και πήρα το πιο δύσκολο μάθημα απ΄αυτούς. Δεν έχει σημασία την ασφυξία που μου προκάλεσε η σχέση μαζί τους, σημασία έχει που αγάπησα μέσα απ΄αυτούς το πολύ κι ας με έπνιξε το λίγο τους. Είναι η δράση του αντιπαραδείγματος. Έτσι το λένε θαρρώ.... Μέσα από αυτούς τους ανθρώπους έμαθα να συμβιβάζομαι για το λιγότερο ούτε καν το λίγο...όλοι αυτοί είναι μέσα στην κοινωνία που μαζί επιλέξαμε να ζήσουμε και να αγαπηθούμε. 

Κι εδώ έρχεσαι εσύ. Την αξία της αγάπης την έμαθα μέσα από εσένα γιατί εσύ ήσουν εκείνος που μου την στέρησες. Ήσουν εσύ, όχι που δεν μ΄αγάπησες αλλά που δεν μ΄αφησες να σ΄αγαπήσω εγώ. Δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο αυτό έμαθα. Γι΄αυτό και αγάπησα την ίδια την αγάπη όταν κατάλαβα πως μάλλον εγώ ήθελα να μ΄αγαπήσεις κι όχι εσύ.  Δυστυχώς δεν είναι όλοι διατεθειμένοι να τη δώσουν αλλά ούτε και να την δεχθούν. Αυτό το λίγο σου, αυτό με έσπρωξε να μην συμβιβάζομαι....

Οι αποτυχημένες μου σχέσεις ήταν αυτό που με έκαναν σήμερα αυτό που είμαι. Έμαθαν σ΄εμένα να είμαι καλύτερος άνθρωπος. Εμπιστεύτηκα την ύπαρξη σου. Έσπασα τα μούτρα μου. Αγάπησα ακατάλληλους ανθρώπους και είχα μονάχα δύο επιλογές: Τις κακές αναμνήσεις που θα με τραβούσαν πίσω στα ίδια ή να μάθω κάτι σωστό μέσα από τα λάθη μου. Αυτό που έκανα ήταν να εκτιμήσω το παρελθόν μου για να συνεχίσω στο μέλλον μου. Κι αν δεν σπάσεις το καλούπι σου δεν θα μάθεις ποτέ από τι υλικό ήσουν φτιαγμένος αγάπη μου. Να το θυμάσαι.... Άλλωστε είμαστε τα λάθη μας κι όχι τα σωστά μας. Το άσχημο θα κάνει να εκτιμήσεις το όμορφο, το κακό αντίστοιχα θα σε κάνει να εκτιμήσεις το καλό. Μην επιτρέψεις ποτέ να διδαχθείς τη ζωή απο τους αγνώμονες, το πολύ θα το μάθεις από τους λίγους και την αγάπη θα την ζήσεις μέσα από τα δικά σου λάθη....

Έζησα, αγάπησα και ερωτεύτηκα, προδόθηκα όμως....ίσως κι εγώ να πρόδωσα αλλά αυτή είναι η δική μου ιστορία μέσα από την ηρωίδα μου τη Ναυσικά....

Έκλεψα τις λέξεις της...

Την κλείδωσα μέσα σε ένα δωμάτιο...

Της μίλησα πίσω από την πόρτα...

Έμεινε σιωπηλή ακούγοντας με....

Ήταν αυτή κι εγώ....

Κλάψαμε κι οι δυο για τις δικές μας κοινές ιστορίες κι απλά σιωπήσαμε....

 *άριστο αποτέλεσμα=τέλειο από κάθε άποψη αποτέλεσμα.