Βρώμικη ψυχή...με άρωμα γυναίκας
Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου MsC Chrysochoidou Noula Ανοίγει η πόρτα, σκοτεινός διάδρομος, εσώρουχα πεταμένα, φώτα τρεμοπαίζουν...άδεια η ψυχή μου, άδεια! Αβάσταχτος ο πόνος, λιώνει η ψυχή μου....Βιάζεται το σώμα μου γειτόνοι...ακούτε γειτόνοι;;;;...μα γιατί δεν ακούνε;.... Ναυσικά, ετών 16. Σαν τώρα το θυμάμαι...το όνομα που φώναζε η μάνα όταν με έψαχνε στα σοκάκια της γειτονιάς. Αυτό είναι το όνομα μου, Ναυσικά, ξανθομαλλούσα με πράσινα μάτια, κορμί σαν λαμπάδα της Λαμπρής και με περίτρανο χαμόγελο. Γοητευμένη με τα γλυκόλογα των αντρών και βαθιά ονειροπαρμένη θα 'λεγα σήμερα.