Chrysochoidou Noula

Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου MsC Chrysochoidou Noula Ανοίγει η πόρτα, σκοτεινός διάδρομος, εσώρουχα πεταμένα, φώτα τρεμοπαίζουν...άδεια η ψυχή μου, άδεια! Αβάσταχτος ο πόνος, λιώνει η ψυχή μου....Βιάζεται το σώμα μου γειτόνοι...ακούτε γειτόνοι;;;;...μα γιατί δεν ακούνε;.... Ναυσικά, ετών 16. Σαν τώρα το θυμάμαι...το όνομα που φώναζε η μάνα όταν με έψαχνε στα σοκάκια της γειτονιάς. Αυτό είναι το όνομα μου, Ναυσικά, ξανθομαλλούσα με πράσινα μάτια, κορμί σαν λαμπάδα της Λαμπρής και με περίτρανο χαμόγελο. Γοητευμένη με τα γλυκόλογα των αντρών και βαθιά ονειροπαρμένη θα 'λεγα σήμερα.

Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου Μέσα Οκτώβρη, όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα από την αγωνία μου για το πρώτο μου επαγγελματικό ραντεβού μετά από μήνες.  Άνεργη για μεγάλο χρονικό διάστημα επιτέλους η μέρα εκείνη έφτασε. Ξύπνησα μούσκεμα από τον ιδρώτα και με έναν φριχτό πονοκέφαλο από την αϋπνία. Ούτε ξέρω πόσο λεπτά ή ώρες κατόρθωσα να κοιμηθώ μέσα στη νύχτα. Ένα γρήγορο ντους και με ταχύ βήμα βρέθηκα στην κουζίνα για να πιω έναν δυνατό καφέ. Αν κατάφερνα να περάσω θα ήταν η πρώτη ημέρα στο γραφείο μετά από τρία χρόνια ανεργίας.