Ξεριζωμένη προσφυγιά...Μ΄ακούς;
Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου Γράμμα στην Μάνα μου και στον Πατέρα μου Κραυγές....Εσχάτη Προδοσία...Πόνος και σπαραγμός....Μάνες κρατούν σφιχτά τα παιδιά τους...τους πολεμούν, τους σκοτώνουν , ένας λαός ξεριζώνεται....Εκκωφαντικός ο θόρυβος των κραυγών των Ελλήνων Ποντίων....Μάνα δεν έζησα στιγμές που έζησαν οι πρόγονοι μου, μα η καρδιά μου κλαίει τόσο δυνατά που ακούγεται στα πέρατα της Μ. Ασίας, περα ως πέρα.....Πατέρα τα μάτια μου γεμίζουν απο δάκρυα όταν μιλάς για την γιαγιά μου και τον παππού μου, για ττις κακουχίες, τον πόλεμο, την πείνα και την εξαθλίωση των προσφύγων μας.....