Ξεριζωμένη προσφυγιά...Μ΄ακούς;

Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου

Γράμμα στην Μάνα μου και στον Πατέρα μου

Κραυγές....Εσχάτη Προδοσία...Πόνος και σπαραγμός....Μάνες κρατούν σφιχτά τα παιδιά τους...τους πολεμούν, τους σκοτώνουν, ένας λαός ξεριζώνεται....Εκκωφαντικός ο θόρυβος των κραυγών των Ελλήνων Ποντίων....Μάνα δεν έζησα στιγμές που έζησαν οι πρόγονοι μου, μα η καρδιά μου κλαίει τόσο δυνατά που ακούγεται στα πέρατα της Μ. Ασίας, περα ως πέρα.....Πατέρα τα μάτια μου γεμίζουν απο δάκρυα όταν μιλάς για την γιαγιά μου και τον παππού μου, για ττις κακουχίες, τον πόλεμο, την πείνα και την εξαθλίωση των προσφύγων μας.....

Μάνα η ψυχή μου πονά.....Πατέρα τ΄ακούς...
Μας μεγαλώσατε μέσα από τις ιστορίες των προγόνων μας, μας διδάξατε την ποντιακή διάλεκτο, μας μάθατε τους ποντιακούς χορούς, γευτήκαμε τα ποντιακά εδέσματα, τα νιώθω στον ουρανίσκο μου ν΄αναζητούν την "πατρίδα" τους.....Κι όμως ας έχασα εκείνη την πατρίδα,...μα η πατρίδα μου βρίσκετε μέσα στην καρδιά μου, κυλάει στο αίμα μου, γεμίζει την ψυχή μου.... Κλονίζεται η ύπαρξη μου, εικόνες παντού, έντονα συναισθήματα, λογιά γεμάτα σπαραγμό, μοιρολόι στα χείλη μου να βγαίνει με τον ήχο του αίματος. Σταγόνες παντού. Είναι η δική μου πατρίδα παραδωμένη στα χέρια τους. Είναι το αίμα τους χυμένο στο έδαφος μας. Το βλέπω κι ας μην είμαι εκεί, ακούω τις κραυγές τους στα αυτιά μου να ηχούν, άφησαν μια πατρίδα, μ΄ακούς! Την δική τους πατρίδα που με πόνο και αγωνία παρέδωσαν τους καρπούς τους στον Τούρκο κατακτητή.
...Μάνα-Πατέρα .....Όσο είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα άλλο τόσο περήφανη που είμαι Πόντια.

Τ΄ακούς; 

Ένα τραγούδι των Ελλήνων της Πάφρας του Δυτικού Πόντου, που αναφέρεται στη συμμετοχή των γυναικών έχει τους εξής στίχους:
«Από τις γυναίκες των Παφραλήδων πήραν τα όπλα οι μισές, για να διώξουν τους Τούρκους. Σκοτώθηκαν όλες!».

Προσφυγιά μ΄ακούς;;;