Τα 35 λάθη ισοδυναμούν με 35 πάθη

Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου

Νιώθεις ότι έχεις δύναμη μέσα σου. Νομίζεις ότι μπορείς να γίνεις κυρίαρχος της ζωής σου.
Πιστεύεις σε θεούς και δαίμονες που κατοικούν στην ψυχή σου. Και τελικά συνειδητοποιείς ότι όλοι αυτοί που κινούνται γύρω σου δεν έχουν τίποτα μα έχουν και τα πάντα που διεκδικούν από εσένα, άλλες φορές τα αυτονόητα άλλες φορές τα υπερβολικά ...

Αγαπημένη μου Ναυσικά, πριγκιποπούλα, κόρη του βασιλιά των Φαιάκων...

Λατρεμένη μου ψυχή...ζήσε!

Ονειρέψου...

Διεκδίκησε το λάθος σου στη ζωή που έχεις επιλέξει. Τι κι αν είναι λάθος; Τι κι αν δεν έχεις επιλογές. Δικό σου είναι όχι των γύρω σου. Κι αν αποδειχτεί ότι είχαν δίκιο δεν σημαίνει ότι εσύ είχες άδικο αλλά ότι εσύ επέλεξες να μην γίνεις έρμαιο των δικών τους αποφάσεων.  Δεν έχει κανένας δικαίωμα μάτια μου να ορίζει την ζωή σου, την μοίρα σου εσύ την καθορίζεις...πλέκεις το νήμα του κουβαριού, κι αν "σωθεί" δεν σημαίνει οτι "σώθηκε" και η ζωή σου, απλά επιλέγεις άλλο χρώμα κλωστή! Εκεί μέσα στη ντουλάπα θα βρείς πολλά κουβάρια, μεγάλα και μικρά, άλλα πολύχρωμα, άλλα γκρίζα ή μουντα! Έχει τόσα κουβάρια που μπορείς να πλέξεις εσύ τα όνειρα σου. Να φτιάξεις πολύχρωμο πουλόβερ. Φόρεσε το μην φοβάσαι κι αν σου είναι μικρό τότε το ξηλώνεις και το ξαναράβεις στα δικά σου μέτρα. Ναι αγάπη μου έτσι κι εγώ το ξήλωσα και ξεκίνησα να ράβω αυτό που ακριβώς θέλω. Τα μέτρα τα πήραμε μαζί ένα βράδυ. Θυμάσαι; Ήσουν κι εσύ εκεί. Μ΄άγγιζες, με ένιωθες, κοιτούσες μέσα από τα μάτια μου τον καθρέφτη.

Η ιστορία μας είναι κάτι δικό μας που κατοικεί σε μια γωνία της ψυχής μας, φωτισμένη απο αγάπη και πάθος. Σου δόθηκα...Ω, ναι σου δόθηκα ψυχή και σώματι και μου παρέδωσες ένα ένα τα κομμάτια της καρδιάς σου. Μικρέ μου έρωτα, παράνομο πάθος...Σε θέλω στη ζωή μου, είπες κάποτε κι όχι μόνο αυτό, σε θέλω στη ζωή μου μόνιμα. Και είμαι εγώ που δεν σ΄αμφισβητώ μα νομίζεις ότι θα μπορείς να ζήσεις μόνιμα μαζί μου; Και οι ρυθμοί μας τρελοί, αγωνιούμε για το μέλλον, επιζητούμε το βλέμμα μας να βρεί ανταπόκριση. Είμαι ερωτευμένη εαυτέ μου...είμαι....είμαι....είμαι είσαι αγαπημένε μου! ΕΣΥ! Που μ΄ορμή μπήκες στη ζωή μου, εσύ που με πάθος τράβηξες την κουρτίνα που έκρυβε τα μάτια μου, εσύ που θέλησες τα κομμάτια μου να στα χαρίσω, που πήρες την αγάπη μου και την έκανες δική σου. Όλα εσύ...

Είναι το δικό μας πάθος. Μην το αρνείσαι. Δεν ήταν στιγμή αδυναμίας, δεν ήταν στιγμή τρέλας, δεν υπήρχε λόγος άλλωστε.

Παραδέξου το, σου έχω γίνει εμμονή. Εμμονή ζωής. Δικής μας...κοινής!Και όμως γυρίζουν όλα γύρω μου και σκέφτομαι....Στάσου!!!!Σκέφτονται στον έρωτα, ωρέ;;; Όχι, αποτυπώνεις τις λέξεις στο χαρτί και όμως δεν υπάρχει σειρά πουθενά, λέξεις διάσπαρτες, κόκκινες και μαύρες, σκίζεις τα χαρτιά, αρπάζεις τον στυλό και αρχίζεις και γράφεις, δεν έχει νόημα κούκλα μου, το θέλεις κι εσύ, πίστεψε το κι ας σε φοβίζει. Μπλέ σημάδια στο χαρτί, μουντζούρες που δεν σβήνουν, δείχνει λίγο ρετρό η κατάσταση, έτσι δεν είναι;

.......μα τέλος η ΚΛΑΨΑ! Έλεος! Συμμαζέψου επιτέλους και σύνελθε. Σαν μια νοικοκυρούλα που νομίζει οτι η ζωή της δεν είναι τίποτα παραπάνω από ψώνια, καθαριότητα και μεγάλωμα παιδιών. Πιο δυνατή είναι εκείνη από εσένα. Αυτό θέλεις; Να μυξοκλαίς, να τυρρανάς και να τυρρανιέσαι; Σήκω επάνω και διεκδίκησε τον έρωτα και την αγάπη που τόσο πολύ σου λείπουν. Δεν είσαι μόνη, είναι εκεί έξω και σε περιμένει. Είναι δικός σου....

Έκλεισα τα 35 σήμερα! Έσβησα ένα κεράκι στο σκοτάδι του δωματίου μου κάνοντας μια ευχή, μέσα μου Σσσσςςςς! μην ακουστεί να μείνει βαθιά χαραγμένη. Όχι, είναι δική μου, μία και μοναδική! Ποιός θα μου το΄λεγε ποτέ οτι θα κάνω 35 λάθη που θα στιγματίσουν ιδιαίτερα τη ζωή μου και θα δημιουργήσουν 35 πάθη; Ναι νομίζω οτι τελείωσα, έκανα εισαγωγή, περίληψη και  κλείνω τον επίλογο. Δεν θα μείνω μεταξεταστέα. Όχι ποτέ!!! Θα δώσω εξετάσεις και θα πετύχω, όχι για κάποιον άλλον λόγο αλλά γιατί μου το χρωστάει η ζωή.
...Χρόνια μου πολλά!